سینا شعبانخانی (زادهٔ ۳ آذر ۱۳۶۸ - شهریار) خواننده و نوازنده ایرانی است. اولین قطعه رسمی مجاز وی با عنوان من بی قرارم در سال ۱۳۹۶ منتشر شد. شعبانخانی با تک‌آهنگ «جادوی خاص» (با تنظیم حامد برادران) توانست به خوبی بین مردم شناخته شود که سومین اثر وی به‌شمار می‌رود.
او اصالتا اهل شهریار می باشد. تحصیلات وی فارغ التحصیل رشته زبان ادبیات فارسی از دانشگاه سراسری در مقطع کارشناسی است.
سینا شعبانخانی با تک آهنگ جادوی چشمات توانست به خوبی شناخته شود و یکی از بهترین آهنگهای او به شما می رود.
وی در سال 96 تیتراژ برنامه ماه عسل احسان علیخانی را اجرا نمود که سهم زیادی در شناخته شدن او داشت.
سینا شعبانخانی متاهل است.
پدر او نوازنده پیانو است و عمویش فارغ التحصیل نوازندگی پیانو از کنسرواتوار فرانسه و دیگر عموی او تورج شعبانخانی آهنگساز بوده اند و در رشد هنری سینا تاثیرات بسزایی داشته اند.
شروع فعالیت
فکر می کنم سال سوم راهنمایی بودم یکی از بستگان مان که نوازنده ارکستر سمفونیک تهران بود در خانه شان یک پیانو داشت که برای من خیلی جالب بود و همان پیانو را از او خریدیم با این‌که سازهای دیگری وجود داشت که هم یادگیری شان راحت تر بود و هم قابل حمل بودند، اما من از پیانو و صدایش خوشم آمده بود و تصمیم گرفتم نواختنش را یاد بگیرم. قبل از آن، من فقط شنونده‌ی موسیقی بودم و هیچ فعالیت موسیقایی نداشتم.
بعد از خرید آن پیانو، ۴ یا ۵ سال فقط نوازندگی می کردم. استادم با من سبک کلاسیک کار می کرد اما همان اوایل، این سبک برایم خسته کننده شده بود. پیانو زدن را یاد گرفته بودم و دوست داشتم آهنگ هایی که شنیده ام را بنوازم و با آن بخوانم لا به لای همین نواختن ها و خواندن ها، به این علاقه مند شدم که خودم آهنگ جدیدی بسازم و روی آن بخوانم.
او اصالتا اهل شهریار می باشد. تحصیلات وی فارغ التحصیل رشته زبان ادبیات فارسی از دانشگاه سراسری در مقطع کارشناسی است.
سینا شعبانخانی با تک آهنگ جادوی چشمات توانست به خوبی شناخته شود و یکی از بهترین آهنگهای او به شما می رود.
وی در سال 96 تیتراژ برنامه ماه عسل احسان علیخانی را اجرا نمود که سهم زیادی در شناخته شدن او داشت.
سینا شعبانخانی متاهل است.
پدر او نوازنده پیانو است و عمویش فارغ التحصیل نوازندگی پیانو از کنسرواتوار فرانسه و دیگر عموی او تورج شعبانخانی آهنگساز بوده اند و در رشد هنری سینا تاثیرات بسزایی داشته اند.
شروع فعالیت
فکر می کنم سال سوم راهنمایی بودم یکی از بستگان مان که نوازنده ارکستر سمفونیک تهران بود در خانه شان یک پیانو داشت که برای من خیلی جالب بود و همان پیانو را از او خریدیم با این‌که سازهای دیگری وجود داشت که هم یادگیری شان راحت تر بود و هم قابل حمل بودند، اما من از پیانو و صدایش خوشم آمده بود و تصمیم گرفتم نواختنش را یاد بگیرم. قبل از آن، من فقط شنونده‌ی موسیقی بودم و هیچ فعالیت موسیقایی نداشتم.
بعد از خرید آن پیانو، ۴ یا ۵ سال فقط نوازندگی می کردم. استادم با من سبک کلاسیک کار می کرد اما همان اوایل، این سبک برایم خسته کننده شده بود. پیانو زدن را یاد گرفته بودم و دوست داشتم آهنگ هایی که شنیده ام را بنوازم و با آن بخوانم لا به لای همین نواختن ها و خواندن ها، به این علاقه مند شدم که خودم آهنگ جدیدی بسازم و روی آن بخوانم.
